اثر برخی روش‌های آماده‌سازی بسترکاشت بر ویژگی‌های فیزیکی خاک و عملکرد کمی و کیفی چغندرقند

به منظور بررسی اثر روش‌های مختلف آماده‌سازی بستر کاشت بر عملکرد چغندرقند، این تحقیق در ایستگاه تحقیقاتی مهندس مطهری موسسه تحقیقات چغندرقند در کرج و ایستگاه اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان در دو سال زراعی (1388-1386) اجرا شد. آزمایش در هر منطقه با هفت تیمار آماده‌سازی بستر کاشت و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکراراجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آماده‌سازی کامل بستر کاشت در پاییز، آماده‌سازی کامل بستر کاشت در بهار و پنج تیمار متفاوت آماده‌سازی بستر کاشت در دو مرحله پاییز و بهار بودند. در فصل رشد، وزن مخصوص ظاهری و شاخص مخروطی خاک اندازه‌گیری شد. در زمان برداشت، تعداد و وزن ریشه، طول طوقه و ریشه ذخیره‌ای و ارتفاع آن از سطح خاک اندازه‌گیری شد. با تهیه خمیر از ریشه به صورت نمونه از هرکرت خصوصیات کیفی آن نظیر درصد قند و ناخالصی‌ها در آزمایشگاه تعیین شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف آماده‌سازی بستر کاشت از نظر وزن مخصوص ظاهری خاک و شاخص مخروطی خاک با یک دیگر تفاوت معنی‌داری نشان ندادند. مقدار وزن مخصوص ظاهری خاک در فصل رشد و همچنین با افزایش عمق از 0 تا 60 سانتی‌متری خاک، افزایش یافت. در مراحل مختلف رشد با افزایش عمق شاخص مخروط خاک نیز با روندهای متفاوت افزایش یافته و مقادیر آن از اواسط فصل رشد روند تند‌تری نسبت به اوایل فصل رشد داشت. در تیمارهای مختلف آماده‌سازی بستر کاشت، بالاترین عملکرد قند سفید (23/10 تن در هکتار) در تیمارعملیات پاییزه شخم عمیق، دیسک، لولر و کولتیواتور پنجه غازی و عملیات بهاره دیسک و در آوردن ردیف‌های کاشت با پشته‌ساز به دست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان این تیمار را به عنوان تیمار برتر معرفی کرد.